Ξεφυλλίζοντας την τελική μας εργασία

Η τελική μας εργασία, που παρουσιάστηκε στο αμφιθέατρο του σχολείου στις 13 Μαΐου 2015:

Ψυχολογία και Τέχνη - Σχήμα (εργασία σε εξέλιξη)

ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ Ο ΚΥΚΛΟΣ

Ο κύκλος ή ο δίσκος, συμβολίζουν την τελειότητα και την αιωνιότητα. Είναι το σύμβολο που ενώνει το πνεύμα με την ύλη. Είναι το σχήμα που έχει άπειρη δύναμη, γιατί δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Συμβολίζει την ολοκλήρωση και την πληρότητα. Ο χώρος εντός του, μας επικεντρώνει στη σύνθεση με τον εαυτό, ενώ παράλληλα, μας προφυλάσσει από οποιεσδήποτε κακόβουλες ενέργειες.

ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ ΤΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ
Το τετράγωνο αντιπροσωπεύει την τάξη και την ισορροπία. Είναι ένα σχήμα όπου δείχνει σταθερότητα και δυναμισμό. Ο κύβος, ένα από τα πέντε στερεά του Πλάτωνα, θεωρήθηκε ως ένα από τα στοιχεία της φύσης από τους αλχημιστές, οι οποίοι πίστευαν ότι αντιπροσώπευε τη γη, λόγω της γεωμετρίας του. Υποστήριζαν ότι μόνο ο κύβος από όλα τα γεωμετρικά θα μπορούσε να δομήσει στερεά σώματα, γιατί είναι το μόνο γεωμετρικό στερεό το οποίο μπορεί να δομήσει ένα σώμα χωρίς εσωτερικά κενά ταυτίζοντάς τον με τη γη και τα στερεά σώματα γενικά.

ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ
Για τις απόκρυφες τέχνες, τα τρίγωνα έχουν ένα βαθύτερο, πνευματικό νόημα.  Για τον αποκρυφισμό, τα τρίγωνα αντιπροσωπεύουν μια συγχώνευση των πνευματικών και γήινων σφαιρών και θεωρούνται σύμβολα που ονομάζονται «πνευματικά τρίγωνα».  Πιο συγκεκριμένα, τα πνευματικά τρίγωνα αντιπροσωπεύουν την τρισυπόστατη θεότητα (ή θεός των τριών), καθώς και τον προσδιορισμό των γεωγραφικών πνευματικών πυλών (γεωγραφικές περιοχές).\
Ψυχολογία των σχημάτων (σύμφωνα με τον Βασίλι  Καντίνσκι: Ρώσος ζωγράφος, θεωρητικός και δάσκαλος της τέχνης, 1866-1944).

Πηγή: Βιβλίο Εικαστικής Τέχνης Α΄ Λυκείου


Η επιφάνεια του έργου απελευθερώνει «έναν εσωτερικό ήχο» που απορρέει από το σχήμα της. Το τετράγωνο δείχνει ισορροπημένο, το οριζόντιο παραλληλόγραμμο ήρεμο, ενώ το όρθιο παραλληλόγραμμο δυναμικό. Τα στοιχεία που βρίσκονται στο επάνω μέρος της επιφάνειας δίνουν μία αίσθηση ελαφράδας, ελευθερίας και κίνησης ενώ σχήματα που βρίσκονται στο κάτω μέρος δείχνουν βαρύτητα. Έτσι σχήματα στο κέντρο δείχνουν αδράνεια, στο πλάι κίνηση, στο κάτω μέρος πτώση και στο πάνω ανύψωση. Παραλλήλως, σχήματα που βρίσκονται προς τα κάτω δηλώνουν εγγύτητα προς τον θεατή, ενώ σχήματα που τοποθετούνται προς τα επάνω δηλώνουν απόσταση από τον θεατή.    
Οι ιδιότητες των σχημάτων της δαιμονικής δραστηριότητας και της επιρροής στη γη) που βρίσκονται σε χάρτες ή αγροτεμάχια.   Στην αρχαιότητα, τα τρίγωνα σχεδιάστηκαν από τους αρχαίους για να εξηγήσουν την μυστική τάξη του σύμπαντος. Οι αρχαίοι πίστευαν ότι με τα τρίγωνα συμβολικά αποκαλύπτονταν ότι τρία πνεύματα είχαν συναντηθεί στην γεωγραφική ή την κοσμική σφαίρα .

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΣΧΗΜΑΤΩΝ(στην ψυχολογία)
Πηγή: http://filosofia-erevna.blogspot.gr/2012/09/blog-post_8305.html

Η σημασία των σχημάτων έχει μια μεταφυσική επίπτωση πάνω στις αισθήσεις μας . Τα σχήματα δεν είναι μόνο γεωμετρικές παραστάσεις , αλλά και αισθητικές.  Μπορούμε να δούμε τον κύκλο ή το τετράγωνο σαν δεδομένη μορφή , όμως στο βάθος η ουσία τους είναι  ακαθόριστη και κατανοείται μόνο μέσα από τα πράγματα τα οποία αποτελεί μέρος.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΗΜΑΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ( Gestalt): http://graphicdesign.spokanefalls.edu/tutorials/process/gestaltprinciples/gestaltprinc.htm

Οπτική Τέχνη
Πηγή: http://en.wikipedia.org/wiki/Psychology_of_art

Οι άνθρωποι, από την φύση της σκέψης τους, τείνουν να αναλύουν τον γύρω κόσμο ταχύτατα κινούμενοι μέσα σε ένα θεματικό πλαίσιο και ερευνώντας από το γενικό στο ειδικό. Με αυτό τον τρόπο λειτουργεί και η ψυχολογική αντίδρασή μας στην εικόνα, στο σχήμα και στο χρώμα, εφόσον έρευνες έχουν δείξει πως απλές συνθέσεις που εξελίσσονται σε πολύπλοκες μας ελκύουν το ενδιαφέρον πιο πολύ από στεγνές(απλές) ή παραγεμισμένες(πολύπλοκες) συνθέσεις.
Σε μία πρόσφατη μελέτη είχε επίσης βρεθεί ότι έχουμε την τάση να βαθμολογούμε το φυσικό περιβάλλον και τις εικόνες του τοπίου ως πιο σύνθετες, ως εκ τούτου, μας αρέσει περισσότερο το οικείο περιβάλλον σε σχέση με το αφηρημένο καθώς η αναπαράσταση των φυσικών σχημάτων μας παραπέμπει στην πραγματικότητα. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι η αφηρημένη τέχνη, η οποία κρύβει την πραγματικότητα, δεν είναι ένα ευχάριστο θέαμα εφόσον σε αυτή ο παρατηρητής μπορεί να διακρίνει ένα θέμα.

Αυτόματη αξιολόγηση
Πηγή: http://en.wikipedia.org/wiki/Psychology_of_art

Οι μελέτες που εξετάζουν την σιωπηρή, αυτόματη αξιολόγηση των έργων τέχνης έχουν διερευνήσει πώς οι άνθρωποι αντιδρούν σε αφηρημένα και εικονιστικά έργα τέχνης στο κλάσμα του δευτερολέπτου πριν προλάβουν να αντιληφθούν τα σχήματα ή τα χρώματα του έργου. Στην έμμεση αξιολόγηση, οι άνθρωποι αντιδρούσαν πιο θετικά στην εικονιστική τέχνη, όπου μπορούσαν τουλάχιστον να ξεχωρίσουν τα σχήματα.  Στην ρητή αξιολόγηση, όταν οι άνθρωποι εμβάθυναν στην τέχνη, δεν υπήρχε πραγματική διαφορά στην κρίση μεταξύ της αφηρημένης και της παραστατικής τέχνης .

Αισθητική εμπειρία
Πηγή: http://en.wikipedia.org/wiki/Psychology_of_art

Τέχνη θεωρείται ότι είναι ένα υποκειμενικό πεδίο, στο οποίο ένας συνθέτει και βλέπει το έργο τέχνης με μοναδικό τρόπο που αντανακλά της εμπειρίες του, τις γνώσεις, τις προτιμήσεις και τα συναισθήματα του. Η αισθητική εμπειρία περιλαμβάνει τη σχέση μεταξύ του θεατή και του αντικειμένου τέχνης. Από την πλευρά του καλλιτέχνη, υπάρχει μια συναισθηματική προσκόλληση που οδηγεί την εστίαση προς την τέχνη. Ένας καλλιτέχνης πρέπει να είναι εντελώς σε αρμονία με το αντικείμενο της τέχνης, προκειμένου να εμπλουτίσει τη δημιουργία του. Όπως το κομμάτι της τέχνης εξελίσσεται κατά τη διάρκεια της δημιουργικής διαδικασίας, το ίδιο κάνει και ο καλλιτέχνης. Όσο αναπτύσσονται  και  αλλάζουν η τέχνη ή και ο ίδιος ο καλλιτέχνης αποκτούν νέο νόημα. Αν ο καλλιτέχνης είναι πολύ συναισθηματικά συνδεδεμένος ή δεν έχει συναισθηματική συμβατότητα με ένα έργο τέχνης, τότε αυτό θα επηρεάσει αρνητικά το τελικό προϊόν. Σύμφωνα με Bosanquet (1892), η «αισθητική στάση" είναι σημαντική για την προβολή της τέχνης γιατί μας επιτρέπει να εξετάσουμε ένα αντικείμενο με ανθρώπινο-συναισθηματικό ενδιαφέρον. Ωστόσο, η τέχνη αυτή δεν θυμίζει μια αισθητική εμπειρία, εκτός εάν ο θεατής είναι πρόθυμος και ανοιχτεί σε αυτό. Δεν έχει σημασία πόσο συναρπαστικό είναι το αντικείμενο, εναπόκειται στον θεατή να επιτρέψει την ύπαρξη μιας τέτοιας εμπειρίας.

Συμμετρία

Πηγή: http://en.wikipedia.org/wiki/Psychology_of_art

Η συμμετρία και η ομορφιά έχουν έναν ισχυρό βιολογικό δεσμό που επηρεάζει τις αισθητικές μας προτιμήσεις. Έχει αποδειχθεί ότι οι άνθρωποι τείνουν να προτιμούν τέχνη που περιέχει συμμετρία , θεωρώντας το έργο πιο όμορφο. Επιπλέον, η συμμετρία σχετίζεται άμεσα με την όμορφη απόδοση ενός προσώπου ή έργου τέχνης. Όσο μεγαλύτερη είναι η συμμετρία ενός  έργου ή προσώπου, γενικά τόσο πιο όμορφο φαίνεται να είναι.

Η Ιστορία των Σχημάτων
Πηγή: home.btconnect.com/shapemakingclub/historyofshapes.html

Τα  σύγχρονα σχήματα έχουν αναπτυχθεί με τα χρόνια από τα 5 Πλατωνικά Στερεά. Πολλά από τα παρακάτω σχήματα μας είναι γνωστά.

Οι τρείς κύριες ομάδες των στερεών
Πλατωνικά Στερεά
Στην πλατωνική ομάδα υπάρχουν 5 σχήματα, αυτά τα σχήματα έχουν ανακαλυφθεί από τους Αρχαίους Έλληνες, στην αγάπη τους για τη γεωμετρία. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι τα πέντε πλατωνική στερεά σχετίζονται / συνδέονται με τη γη, τον αέρα, την φωτιά, το νερό και τον αιθέρας (μυστηριώδης ουσία, η ποιητική προσωποποίηση του καθαρού ανώτερου αέρα που αναπνέουν οι Ολύμπιοι).

Αρχιμήδεια Στερεά: Στην αρχιμήδεια ομάδα υπάρχουν 13 μορφές, αυτά τα σχήματα ανακαλύφθηκαν από τον Αρχιμήδη Αρχαίο Έλληνα μαθηματικό ο οποίος γεννήθηκε στις Συρακούσες(287 π. Χ.).
Στην ομάδα των Αρχιμήδειων Duals(διπλά) υπάρχουν 13 μορφές. Αυτά τα σχήματα δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά από έναν μαθηματικό από το Βέλγιο  το 1862. Προς τιμήν αυτού πήραν επίσης το όνομα Καταλανικά Στερεά.

Κέπλερ Πολύεδρα :Στην ομάδα του Κέπλερ (πόινσοτ)  υπάρχουν 4 μορφές, αυτά τα σχήματα ανακαλύφθηκαν από τον Κέπλερ, αυστριακό μαθηματικό και αστρονόμο. Τα στερεά Κέπλερ είναι «αστερισμοί» των Πλατωνικών Στερεών.

(Εργασία: Παναγιώτης Μαυροείδης)

Θεραπεία μέσω της γραφής (εργασία σε εξέλιξη)

Δημιουργική γραφή θεωρειται κάθε γραφή φανταστική λογοτεχνεία,ποίηση. Έργα που εντασσονται σε αυτη τη κατηγορία περιλαμβανουν τα μυθιστορήματα ,η επική ποίηση ,τα διηγήματα και η ποίηση.

Η δημιουργική γραφή εμφανίστηκε και αναπτύχθηκε στην Πανεπιστημιακή κοινότητα των Η.Π.Α.στις αρχες 20ου αι. Εξελίχθηκε στους κολπους των Πανεπιστημιακών ιδρυμάτων της Κολούμπια ,Πρίνστον,Μπράουν,Αιόβα και Μπένιγκτον.

Μέσω της μεθοδολογίας που κάθε πανεπιστημιακό ιδρυμα και κάθε έγκυρος εκπαιδευτικός φορέας εφαρμόζει για να διδάξει τη δημιουργική γραφή ο γραπτός λόγος απελευθερώνεται και αναγνωρίζεται ως δικαίωμα κάθε δυνητικού συγγραφεα. Μεσω της δημιουργικής γραφής εξασφαλίζεται ενα μεσο διευρυνσης του λόγου και στοχασμού.(βικιπαιδεια)

Με τη δημιουργική γραφη εκφράζουμε τις σκέψεις μας ,αυτό που πιστεύουμε ,που νομίζουμε κ βιώνουμε ,επικοινωνούμε με "κρυμμένες" πτυχες του εαυτου μας ,αυξάνουμε την εμπιστοσύνη του εαυτού μας ,οργανώνουμε και πλαισιώνουμε τις σκέψεις μας,μαθαινουμε να γράφουμε χωρις αυτολογοκρισία και εσωτερικευουμε αυτο που εκφραζουμε δηλαδή με τον γραπτο λογο εχουμε αρκετο χρονο ωστε να επεξεργαστουμε τις σκεψεις μας.
Συνήθως ο γραπτός λόγος βγαίνει μεσα απο κάθε σκέψη μας μια συναισθηματική σχέση αυτού που γράφει με το γραπτο του. Επιπλέον μας προσφερει σκεέψεις περιγραφές ,ύφος,-πλοκή. Επισης πιο ευκολα γράφεις κατι αν είσαι συναισθηματικά φορτισμένος.
Το γράψιμο βοηθά στο ξεμπλοκάρισμα που πολλες φορές παρατηρείται στην πορεια μιας ψυχοθεραπευτικής προσεγγισηςπου μπορεί να γίνεται εξάσκηση στην θεραπευτική γραφή σε συνδυασμό με μια θεραπευτική μέθοδο.
Αυτονόητο είναι οτι όλοι μπορούμε να γράψουμε ακομα κι αν καποιος δεν έχει ταλέντο στο γράψιμο.
Γράφοντας,ανακαλυπτουμε πιο πολύ τον εαυτό μας αλλά και εκφράζουμε την εμπειρία απο τη ζωή μας.
Μερικά εργαστήρια γραφής έχουν στόχο να κινητοποιήσουν τον άνθρωπο να γράφει προς την κατεύθυνση της αυτογνωσίας κ σκοπό την εξάσκηση στην αντιμετώπιση κάθε εμποδίου που αποτρέπει το γράψιμο.
Στόχος των ανθρώπων που παρακολουθούν εργαστήρια γραφής είναι να ξεκλειδώσουν μυστικά τους εαυτούς τους. Προκειταιγια ομάδες. 3-5 ατόμων. Καθε κύκλος αποτελείται απο 8-10 συναντήσεις 10λ. Οι άνθρωποι γράφουν καθοδηγημένοι από ειδικευμένο συντονιστή που θέτει κανόνες ανάλογες με τις ανάγκες και χαρακτηριστικά της ομάδας.

Χαρακτηριστικα γραφης:
Μονιμότητα
Σιωπή και μοναξιά
Το σώμα
Ο φόβος
Πειθαρχία
Η τεχνική διαφορά ανάμεσα θεραπευτική γραφη και τα αλλα εργαστήρια ειναι οτι τα άτομα που ειναι σε ομάδες ακολουθούν κάποια μέθοδο ψυχοθεραπειας
Η μέθοδος της δημιουργ. Θεραπευτ.γραφης κινητοποιεί ένα υψηλό δυναμικό αυτοσυνηδησίας κ δίνει ερεθίσματα για περισυλλογή.
Η θ.γ.συνιστάται στους ανθρώπους που ακολουθουν μια προσέγγιση ψυχοθεραπείας άνθρωποι με κατάθλιψη αγχος αγωνιεςπροβληματα κ.α.
Επίσης με τον όρο θ.γ. αναφερομαστε σε συγκεκριμένες χρήσεις διαφόρων τεχνικών γραφής σε θεραπευτικό πλαίσιο. Βοηθαλοιπον τους ασθενεις δίνοντας τον έλεγχο του εαυτου τους ξεπερνώντας την αισθηση ανικανότητας. 2ον δίνει στους ασθενείς χαρτί και μολύβι ολου καταγράφουν για τη πορεια υγιειας τους που μπορουν να μοιραστουν με γιατρούς .
3ον οι άνθρωποι έρχονται σε επαφη με ερωτηματα που τους απασχολούν κ χρησιμοποιουν τη γραφή ως εργαλειο διαχείρησησυναισθηματων.

(εργασία: Ματίνα Παυλοπούλου με πληροφορίες από το blog)

Μουσικοθεραπεία (εργασία σε εξέλιξη)

<< Εκεί που τελειώνει η ισχύς των λέξεων αρχίζει αυτή της μουσικής>>.

  Βίλχελμ Ρίχαρντ Βάγκνερ

Υπάρχουν διάφοροι μέθοδοι θεραπείας μέσω της μουσικής οι οποίες οργανώνονται ανάλογα με την κάθε περίπτωση και τις ανάγκες του ενδιαφερόμενου. Η σύγχρονη μουσικοθεραπεία βασίζεται σε τρεις θεμελιώδεις αρχές-μεθόδους:

Α. εμπειρία μέσα από τη δομή (instruction),

Β. εμπειρία στην αυτοοργάνωση και

Γ. εμπειρία σε σχέση με τους άλλους. (Στην προκειμένη περίπτωση η λέξη εμπειρία δε φανερώνει μόνο γεγονότα του παρελθόντος, αλλά γεγονότα που γίνονται και κατά το παρόν από τον ασθενή).

Καθεμιά από τις τρεις θεμελιακές αρχές-μεθόδους της μουσικοθεραπείας, στηρίζεται σε ορισμένες επίσης αρχές, που ταυτόχρονα αποτελούν και ιδιαίτερα γνωρίσματα της μουσικής.

Έτσι :

Α. Η εμπειρία μέσα από την δομή στηρίζεται στις παρακάτω αρχές:

1) Η μουσική απαιτεί η ανθρώπινη συμπεριφορά να έχει συγκεκριμένο ρυθμό, κάποια δομή στο χρόνο.

2) Επιτρέπει την άμεση συνεχόμενη αντικειμενική συμπεριφορά με ικανότητες που εκφράζονται μέσω αυτής.

3) Η μουσική προκαλεί συμπεριφορά η οποία επηρεάζει.

4) Προκαλεί συμπεριφορά η οποία είναι προσεγγίσιμη στους άλλους.

Β. Η εμπειρία στην αυτοοργάνωση στηρίζεται στις ακόλουθες αρχές:

1) Η μουσική δημιουργεί αυτοέκφραση.

2) Η μουσική προκαλεί τους ασθενείς να προσπαθήσουν να ασχοληθούν με κάτι δημιουργικό.

3) Προκαλεί ευκαιρίες για κοινωνική αναγνώριση, επιβράβευση και μη-επιβράβευση.

4) Προκαλεί αυτοπεποίθηση που απορρέει από τις πετυχημένες μουσικές ενασχολήσεις του ασθενή και ανύψωση του ηθικού του, γιατί νοιώθει το αίσθημα ότι είναι χρήσιμος κι έτσι κερδίζει την εκτίμηση των γύρω του.

Γ. Η εμπειρία σε σχέση με τους άλλους στηρίζεται στις εξής αρχές:

1) Η μουσική παρέχει τη δυνατότητα στην αυτοέκφραση να γίνει κοινωνικά αποδεκτή.

2) Δίνει τη δυνατότητα στον ασθενή να έχει τη δική του γνώμη και αντίδραση μέσα στην ομάδα.

3) Η μουσική δίνει τη δυνατότητα για αποδοχή της ευθύνης απέναντι στο άτομο και στους άλλους.

4) Η μουσική προκαλεί επικοινωνία με τους άλλους και κοινωνικοποιεί ομαλά τον ασθενή.

5) Προκαλεί επίσης την εμπειρία της συνεργασίας και του συναγωνισμού με κοινωνικά αποδεκτές μεθόδους.

6) Η μουσική διασκεδάζει ταυτόχρονα, γεγονός που είναι αναγκαίο για τους θεραπευτικούς σκοπούς.

7) Η μουσική τέλος είναι ικανή να βοηθήσει να μάθει ο ασθενής «κανόνες» κοινωνικά αποδεκτούς.

Από το ηλεκτρονικό βιβλίο:

«Οι Τέχνες ως παράγοντας διατήρησης και ανάκτησης της ψυχικής υγείας του ανθρώπου - Art Therapy, χοροθεραπεία, μουσικοθεραπεία, δραματοθεραπεία»

Αμαλία Κ. Ηλιάδη

Οι θεραπευτικές ιδιότητες της μουσικής του Μότσαρτ

<<Η μουσική του έχει το αυτοδύναμο ενός φυσικού πίδακα, που μας θαμπώνει, κάνει τα πράγματα να κολυμπούν μισό μέτρο πάνω από το έδαφος, σε μια σωστή πλημμύρα φωτός, λαμπερές ψιχάλες ήχων, που διασχίζουν λοξά το σκοτεινό μας παράθυρο…>>

Οδυσσέας Ελύτης

Τις θεραπευτικές ιδιότητες της μουσικής του Μότσαρτ σε ασθενείς που βρίσκονται σε μετεγχειρητικό στάδιο επιβεβαίωσε ένας 30χρονος Αμερικανός χειρουργός, ο οποίος υποστηρίζει ότι οι νότες του Αυστριακού συνθέτη επισπεύδουν την έκκριση της αυξητικής ορμόνης που έχει καταπραϋντική επίδραση στον ανθρώπινο οργανισμό.

Οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει αυτό τον συσχετισμό. Αλλά προς το παρόν δεν έχουν αποκτήσει ξεκάθαρη εικόνα για τον τρόπο που επιδρούν οι νότες στον ανθρώπινο οργανισμό. Ο Κόνραντ ωστόσο πραγματοποίησε μια καινοτόμο μελέτη και υποστήριξε ότι η μουσική του Μότσαρτ, κατά έναν παράδοξο τρόπο, αξιοποιεί τις δυνατότητες της αυξητικής ορμόνης στον άνθρωπο και τις μετατρέπει σε θεραπευτικό εργαλείο! Στόχοι και εφαρμογές της μουσικοθεραπείας στην Ιατρική είναι η αντιμετώπιση του πόνου, η αντιμετώπιση του ψυχοσωματικού στρες, η βοήθεια της μητέρας στον τοκετό, η χρήση στις μονάδες πρόωρων νεογνών, η βοήθεια στη μετεγχειρητική ανάρρωση, η ανακουφιστική θεραπεία καρκινοπαθών, οι εφαρμογές σε μονάδες εντατικής θεραπείας καρδιοπαθών, οι εφαρμογές στη νόσο Αλτσχάιμερ, η αντιμετώπιση της κατάθλιψης, η βελτίωση της επικοινωνίας ψυχιατρικών ασθενών και πολλές άλλες εφαρμογές.

Έρευνες γύρω από τη θεραπευτική αξία της μουσικής του Mozart έγιναν και σε ασθενείς με επιληψία, όπου και αποδείχθηκε, ότι η ακρόαση του Mozart -και μάλιστα μιας συγκεκριμένης σονάτας, της K. 448- μπορεί να μειώνει τον αριθμό και τη σοβαρότητα των επιληπτικών κρίσεων σε ασθενείς ακόμη και σε επιληπτικό κώμα.

Πηγή-Αναφορές: Madata.gt

 Τι είναι το Mozart Effect;

Η επίδραση της μουσικής του Mozart (The Mozart Effect) είναι ένας περιεκτικός όρος που δηλώνει τη μετασχηματιστική δύναμη της μουσικής στην υγεία, την εκπαίδευση, και την ευημερία. Αντιπροσωπεύει τη γενική χρήση της μουσικής η οποία μειώνει το άγχος και την κατάθλιψη και προκαλεί χαλάρωση ή ύπνο, ενεργοποιεί το σώμα και βελτιώνει τη μνήμη ή την ευαισθητοποίηση. Καινοτόμες και πειραματικές χρήσεις της μουσικής και του ήχου μπορούν να βελτιώσουν διαταραχές όπως δυσλεξία, διαταραχή ελλειμματικής προσοχής, αυτισμό, και άλλες ψυχικές και σωματικές διαταραχές και τους τραυματισμούς.

 Ποια είναι η ιστορία του Mozart Effect;

Έρευνες με τη μουσική του Μότσαρτ ξεκίνησαν στη Γαλλία στα τέλη της δεκαετίας του 1950, όταν ο Δόκτωρ Alfred Tomatis ξεκίνησε τα πειράματά του με ακουστικά ερεθίσματα για τα παιδιά με διαταραχές στην ομιλία και την επικοινωνία. Μέχρι το 1990, υπήρχαν εκατοντάδες κέντρα σε όλο τον κόσμο που χρησιμοποιούσαν τη μουσική του Μότσαρτ, ειδικά τα κοντσέρτα για βιολί και συμφωνίες, για να βοηθήσουν τα παιδιά με δυσλεξία, διαταραχές στην ομιλία, και αυτισμό.

 Τι είναι συγκλονιστικό για το Mozart Effect;

Ο Μότσαρτ έγραψε περισσότερες από εξακόσιες μεγάλες συνθέσεις κατά τη διάρκεια της ζωής του, αρχίζοντας από την ηλικία των πέντε ετών. Η σαφήνεια, η μορφή, η τελειότητα της μουσικής του, έχουν όλα οδηγήσει στην επιλογή της μουσικής του Μότσαρτ. Η μουσική έχει προσδιορισθεί για διάφορες δραστηριότητες. Οι επιλογές έχουν την αλληλουχία σύμφωνα με το κλειδί, τον ρυθμό, και μια ποικιλία από άλλους ψυχολογικούς, φυσιολογικούς, και αισθητικούς παράγοντες για να επιτευχθεί μια ποικιλία ακουστικών, φυσικών, και συναισθηματικών αντιδράσεων.

 Γιατί είναι η μουσική του Μότσαρτ ευεργετική για τη μάθηση και την υγεία;

Η μουσική του Μότσαρτ είναι η πιο δημοφιλής και έχει ερευνηθεί για να τροποποιήσει την επαγρύπνηση και εγρήγορση. Η δομή της μουσικής του και η ,όχι υπερβολικά, συναισθηματική έκφραση βοηθά στην διευκρίνηση του χρόνου αντίληψης / χώρου. Οι δομές του rondo, σονάτα-allegro, και η μορφή της παραλλαγής είναι βασικά τρόποι με τους οποίους ο εγκέφαλος εξοικειώνεται με την ανάπτυξη των ιδεών.

 Η μουσική του Mozart όντως βοηθά στην αύξηση της νοημοσύνης των ανθρώπων;

Υπήρξαν πολλές διαφορετικές μελέτες, και ίσως εκατό διαφορετικοί τρόποι μέτρησης της νοημοσύνης. Γνωρίζουμε πως ορισμένες μουσικές μας τραβούν περισσότερο την προσοχή, επιτρέποντας την καλύτερη εστίαση και συγκέντρωση. Μελέτες έχουν δείξει ότι το να παίζεις μουσική από νεαρή ηλικία βοηθά στην οικοδόμηση των νευρικών οδών που επιτρέπουν τη γλώσσα, τη μνήμη και την χωρική ανάπτυξη να λάβει χώρα. Η μουσική μπορεί να είναι αποτελεσματική στη μελέτη και να βοηθήσει στη συγκέντρωση. Μια δημοφιλής μελέτη έδειξε ότι οι μαθητές που άκουσαν Μότσαρτ πριν τη δοκιμή, σημείωσαν υψηλότερες βαθμολογίες στο τεστ νοημοσύνης.

 “Mozart is the greatest composer of all. Beethoven created his music, but the music of Mozart is of such purity and beauty that one feels merely found it. That it has always existed as part of the inner beauty of the universe waiting to be revealed”

    ~Albert Einstein

   

“Nevertheless the passions, whether violent or not, should never be so expressed as to reach the point of causing disgust; and music, even in situations of the greatest horror, should never be painful to the ear but should flatter and charm it, and thereby always remain music”.

    ~Wolfgang Amadeus Mozart

Πηγή: The Mozart Effect Resource Center.

(Εργασία: Κυριακοπούλου Βασιλική)

Μουσικοθεραπεία και Αυτισμός (εργασία σε εξέλιξη)

Αυτισμός

​

Ο Αυτισμός είναι μια σοβαρή διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από μειωμένη κοινωνική αλληλεπίδραση και επικοινωνία, καθώς και από περιορισμένη, επαναλαμβανόμενη και στερεότυπη συμπεριφορά. Όλες αυτές οι ενδείξεις ξεκινούν πριν το παιδί γίνει τριών ετών.

Στην διαταραχή του αυτισμού εμπλέκονται διάφορες εγκεφαλικές δομές με τρόπο που δεν έχει διασαφηνιστεί επαρκώς. Οι δύο άλλες διαταραχές του αυτισμού (ASD) είναι το σύνδρομο Άσπεργκερ, στο οποίο δεν παρατηρείται καθυστέρηση στη γνωστική ανάπτυξη και τη γλώσσα, και η Εκτεταμένη διαταραχή της ανάπτυξης - Μη προσδιοριζόμενη αλλιώς (PDD-NOS), όπου διαγνώσκεται όταν δεν πληρούνται επαρκώς τα κριτήρια για τις άλλες δύο διαταραχές.

Ο αυτισμός αποτελεί μία σοβαρή νεύρο-ψυχολογική διαταραχή, που διαρκεί μία ολόκληρη ζωή και είναι συνήθως παρούσα από τη γέννηση του παιδιού. Ο αυτισμός δεν είναι ψυχιατρική νόσος, αλλά εντάσσεται στην κατηγορία των Διάχυτων Αναπτυξιακών Διαταραχών. Αυτές οι διαταραχές χαρακτηρίζονται από σοβαρά ελλείμματα σε πολλούς τομείς της ανάπτυξης, για αυτό το λόγο ονομάζονται «διάχυτες». Πρόκειται για μια αναπτυξιακή διαταραχή του ατόμου, μια διαταραχή της ψυχολογικής του ανάπτυξης. Στο πλαίσιο αυτής της διαταραχής εμποδίζεται ή δυσκολεύεται η ανάπτυξη ορισμένων ψυχολογικών δεξιοτήτων, που είναι ζωτικές για την ψυχο-κοινωνική λειτουργία και επάρκεια του ανθρώπου. Οι δεξιότητες αυτές σχετίζονται με την κοινωνική συναλλαγή και αμοιβαιότητα, την επικοινωνία και την οργάνωση σκόπιμης δραστηριότητας. Στις περιοχές αυτές, τα αυτιστικά άτομα εμφανίζουν σημαντικές δυσκολίες και χαρακτηριστικές αποκλίσεις. Ένα ακόμα στοιχείο που επιδεικνύει τη σημαντικότητα του θέματος είναι ότι πέρα από τη ζωή του παιδιού που επηρεάζεται άμεσα, αλλάζει και αυτή των οικογενειών τους, δηλαδή του ευρύτερου κοινωνικού πλαισίου.

Σε σπάνιες περιπτώσεις, ο αυτισμός συνδέεται στενά με παράγοντες που προκαλούν εκ γενετής ανωμαλίες.Δυστυχώς, ο αυτισμός προς το παρόν δε θεραπεύεται και είναι μια ισόβια κατάσταση...

Πηγή πληροφοριών: Βικιπαίδεια-Wikipedia

ΑΥΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Σήμερα, η μουσικοθεραπεία είναι αναγνωρισμένη ως μια αποτελεσματική παρέμβαση για τα άτομα με αυτισμό. Η μουσικοθεραπεία μπορεί να ακουμπήσει τα πιο καίρια σημεία αυτής της διαταραχής και να συμβάλει σημαντικά στη βελτίωση βασικών δεξιοτήτων. Έχει παρατηρηθεί πως τα άτομα με αυτισμό συχνά παρουσιάζουν έντονο ενδιαφέρον και ανταπόκριση στη μουσική. Έτσι, η μουσική είναι ένα πολύ καλό εργαλείο για να δουλέψει κανείς μαζί τους.

Ο αυτισμός έχει ως χαρακτηριστικά τη μειωμένη κοινωνική αλληλεπίδραση, τη μειωμένη ικανότητα για επικοινωνία, και στερεότυπη – επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά ή ενδιαφέροντα. Οι διαταραχές αυτές ονομάζονται Διάχυτες γιατί επηρεάζουν όλο το είναι του ατόμου.

Η μουσική επικοινωνία με ένα άτομο με αυτισμό είναι περιορισμένη σε σχέση με ένα παιδί με τυπική ανάπτυξη. Παρόλα αυτά, η μουσική μπορεί να διεγείρει και να αναπτύξει πιο σημαντική και πιο παιχνιδιάρικη επικοινωνία στα άτομα με αυτισμό. 
Ας μη ξεχνάμε πως η ικανότητα του ανθρώπου να ανταποκρίνεται στη μουσική είναι έμφυτη και τα παιδιά με αυτισμό δεν αποτελούν εξαίρεση!

Πως και γιατί η μουσικοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά με αυτισμό;
■ Η μουσική προσφέρει κίνητρο και αποτελεί μια φυσική ενίσχυση καθώς τα παιδιά με αυτισμό ανταποκρίνονται σε αυτήν με έναν τρόπο πολύ φυσικό. Δεν χρειάζεται να έχουν ανεπτυγμένες κοινωνικές ή διανοητικές δεξιότητες για να ανταποκριθούν σωματικά ή πνευματικά στη μουσική.

■ Η ελαστικότητα της μουσικής αλλά και η ικανότητα του μουσικοθεραπευτή να συναντά το κάθε άτομο στο επίπεδο που βρίσκεται προσαρμόζοντας τη θεραπεία στα μέτρα του, καθιστά τη μουσικοθεραπεία μια παρέμβαση η οποία μπορεί να προσεγγίσει και να ανταποκριθεί στις ανάγκες του κάθε ατόμου.

■ Η μουσική είναι απολαυστική και μπορεί να προσφέρει θετικές ανθρώπινες εμπειρίες σε ατομικό και οικογενειακό επίπεδο. Συνεδρίες μουσικοθεραπείας με παιδιά και τις μητέρες τους μπορούν να είναι εξίσου ευεργετικές και για τους δύο. Οι δυσκολίες στην επικοινωνία μεταξύ τους δίνουν ιδιαίτερη αξία στις στιγμές όπου μπορούν να παίξουν και να γελάσουν μαζί μητέρα και παιδί.

■ Η μουσική μπορεί να προάγει την οικειότητα, τη χαλάρωση, τη μάθηση και την αυτοέκφραση.

■ Η μουσικοθεραπεία ενεργοποιεί και αναπτύσσει πολλαπλές αναπτυξιακές δυσκολίες την ίδια στιγμή. Για παράδειγμα, την ίδια στιγμή όπου μέσα από μια δραστηριότητα οξύνεται η λεκτική ανταπόκριση, ταυτόχρονα ενισχύεται η οπτική επαφή, ο σωματικός συντονισμός, η λεπτή κινητικότητα και η συναισθηματική έκφραση. Αυτό καθιστά τη μουσικοθεραπεία μια ολιστική παρέμβαση, καθώς μπορεί να αγγίξει διάφορους τομείς της ανθρώπινης ανάπτυξης την ίδια στιγμή.

■ Τα μουσικά στοιχεία και η δομή της μουσικής προσφέρουν στα άτομα με αυτισμό μια αίσθηση ασφάλειας και οικειότητας μέσα στο μουσικοθεραπευτικό πλαίσιο. Αυτό είναι αναγκαίο και ενθαρρυντικό για την επίτευξη περεταίρω στόχων.

■ Το ρυθμικό στοιχείο της μουσικής έχει την ιδιότητα να οργανώνει τα αισθητηριακά συστήματα των παιδιών με αυτισμό. Η μουσική παρέχει πολύ-αισθητηριακή διέγερση (όραση, ακοή, αφή).

Ανάπτυξη κοινωνικών – επικοινωνιακών δεξιοτήτων στα παιδιά με αυτισμό 
Κατά τη διάρκεια της μουσικής δημιουργίας εμπλέκονται πολλές από τις βασικές λειτουργίες της κοινωνικής αλληλεπίδρασης, της επίγνωσης του εαυτού καθώς και της σχέσης του εαυτού μας με τους άλλους. Στη μουσικοθεραπεία χρησιμοποιούνται συχνά: η εναλλαγή σειράς, η μίμηση, το καθρέφτισμα, η ακρόαση, η αμοιβαιότητα και γενικά η ανταπόκριση σε ένα άλλο άτομο. Τα βασικά αυτά στοιχεία της θεραπευτικής διαδικασίας αποτελούν και τη βάση των κοινωνικών και επικοινωνιακών δεξιοτήτων μας. Είναι επομένως σημαντικές δεξιότητες για τον άνθρωπο και μπορούν να οξυνθούν και να αναπτυχθούν με τη μουσικοθεραπεία.

Επίσης, στη μουσικοθεραπεία δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην αμφίδρομη επικοινωνία μέσω της μουσικής. Στην καθημερινότητά τους, τα άτομα με αυτισμό είναι αρκετά απορροφημένα με τον εαυτό τους. Παρόλα αυτά, η «μουσική» τους συμπεριφορά, δηλαδή οι ρυθμοί και οι μελωδίες που δημιουργούν αυθόρμητα, πολύ συχνά είναι άμεσα επηρεασμένες από τη μουσική του θεραπευτή. Από αναλύσεις βίντεο και έρευνες που έχουν διεξαχθεί, παρατηρήθηκε ότι η μουσικοθεραπεία διευκολύνει λειτουργίες όπως η μίμηση και το καθρέφτισμα, στοιχεία τα οποία αποτελούν τις πρώτες και βασικές λειτουργίες της κοινωνικής συμπεριφοράς ενός παιδιού.

Μη-λεκτικοί τρόποι επικοινωνίας 
Ένα σημαντικό ποσοστό της ανθρώπινης επικοινωνίας είναι μη-λεκτικό. Μάλιστα δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν πως η επικοινωνία των ανθρώπων στηρίζεται σε μεγαλύτερο βαθμό στους μη-λεκτικούς τρόπους επικοινωνίας και σε μικρότερο βαθμό στη λεκτική επικοινωνία. Είναι σαφώς και τα δύο πολύ σημαντικά καθώς το ένα δουλεύει μαζί με το άλλο.

Μη-λεκτικοί τρόποι επικοινωνίας είναι:
– η έκφραση του προσώπου
– η στάση και η κίνηση του σώματος
– η απόσταση και ο προσωπικός χώρος του καθενός
– το βλέμμα
– ο τόνος της φωνής

Τα μη-λεκτικά στοιχεία είναι πιο άμεσα συνδεδεμένα με τα την ιδιοσυγκρασία αλλά και το συναισθηματικό κόσμο ενός ατόμου. Είναι αυτά που δίνουν πιο λεπτομερείς και εκλεπτυσμένες πληροφορίες για τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας.

Τα άτομα με αυτισμό αντιμετωπίζουν συχνά μεγάλες δυσκολίες στη λεκτική επικοινωνία και αυτό είναι ένα επιπλέον εμπόδιο στο να συνδεθούν με τους γύρω τους. Στη μουσικοθεραπεία δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στους μη-λεκτικούς τρόπους επικοινωνίας. Ο θεραπευτής αντλεί πολλές πληροφορίες από τη μη-λεκτική συμπεριφορά του θεραπευόμενου και έχοντας τη μουσική ως εργαλείο χρησιμοποιεί τα μη-λεκτικά αυτά στοιχεία για να κτίσει μια πιο επικοινωνιακή και αμφίδρομη σχέση με το παιδί.

Για παράδειγμα, η μουσική μπορεί να δώσει νόημα και σχήμα σε μια συμπεριφορά η οποία δεν είναι καθόλου επικοινωνιακή και αντιθέτως προσφέρει περισσότερη απομόνωση στο άτομο (μια επαναλαμβανόμενη κίνηση χεριών). Καθρεφτίζοντας αυτή τη συμπεριφορά και ταυτίζοντας τη μουσική μαζί της, ο μουσικοθεραπευτής μπορεί να πλησιάσει περισσότερο τον κόσμο του παιδιού. Με τη σειρά του ο θεραπευόμενος, νιώθοντας αυτή την ταύτιση και το πλησίασμα, αισθάνεται ότι κάποιος τον ακούει, τον κατανοεί και θέλει να τον «φτάσει». Αυτό είναι φυσικά ένα πολύ γενικό, υπεραπλουστευμένο και μεμονωμένο παράδειγμα.

Λόγω της έμφασης που δίνεται στους μη-λεκτικούς τρόπους επικοινωνίας, η μουσικοθεραπεία διευκολύνει το χτίσιμο μιας ασφαλούς σχέσης μεταξύ μουσικοθεραπευτή και παιδιού και αυτό είναι μια πολύτιμη δυνατότητα και εμπειρία για τα άτομα με αυτισμό.

Χτίσιμο ανθρωπίνων σχέσεων 
Η δυσκολία ανάπτυξης ανθρωπίνων σχέσεων και ασφαλών δεσμών είναι ακόμη μια αδυναμία των ατόμων που βρίσκονται στο αυτιστικό φάσμα. Το κτίσιμο ανθρωπίνων σχέσεων είναι μια από τις βασικότερες ανάγκες που βρίσκονται στον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης. Η θεραπευτική σχέση που αναπτύσσεται στη μουσικοθεραπεία, προσφέρει ασφάλεια και αίσθηση σταθερότητας στα παιδιά με αυτισμό. Αυτή η αίσθηση ασφάλειας είναι καταλυτική και απαραίτητη για την περαιτέρω ανάπτυξη των πιο εξειδικευμένων θεραπευτικών στόχων.
Χρησιμοποιώντας τη μουσική ως μέσο επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης, διεγείρονται επικοινωνιακές συμπεριφορές όμοιες με αυτές τις πρώτες συναισθηματικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ μητέρας και παιδιού. Αυτές οι πρώτες εμπειρίες επικοινωνίας είναι πολύ σημαντικές για τη μετέπειτα ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων, οι οποίες συχνά είναι αρκετά περιορισμένες λόγω του αυτισμού.

Τι γίνεται κατά τη διάρκεια της θεραπείας; 
Αυτή είναι μια πολύ συχνή ερώτηση, η οποία είναι αρκετά δύσκολο να απαντηθεί. Ο θεραπευτής προσαρμόζει τη θεραπεία στις ανάγκες του κάθε παιδιού. Κάθε άτομο είναι ένας διαφορετικός κόσμος, με διαφορετικές ανάγκες.
Υπάρχουν πολλές προσεγγίσεις στη μουσικοθεραπεία, οι οποίες διαμορφώνονται ανάλογα με την εκπαίδευση του μουσικοθεραπευτή, την προσωπικότητά του, αλλά πάνω απ’ όλα τις ανάγκες του εκάστοτε θεραπευόμενου. Οι περισσότερες προσεγγίσεις στηρίζονται στην αυθόρμητη δημιουργία μουσικής, ή πιο σωστά στο μουσικό αυτοσχεδιασμό.

Ο θεραπευτής χρησιμοποιεί διάφορα είδη κρουστών οργάνων, πιάνο, κιθάρα και τη φωνή του έτσι ώστε να ανταποκριθεί δημιουργικά στους ήχους που παράγει ο θεραπευόμενος.Τον ενθαρρύνει να δημιουργήσει και να βρει τη δική του μουσική γλώσσα, το δικό του τρόπο δηλαδή να εκφράζεται μέσα από τους ήχους και τη μουσική. Στόχος είναι να δημιουργηθεί ένα ασφαλές πλαίσιο με μουσικά όργανα και ήχους με τα οποία ο θεραπευόμενος νιώθει άνετα να εκφραστεί, να βιώσει μια μεγαλύτερη ποικιλία συναισθημάτων και να ανακαλύψει πως είναι να βρίσκεται κανείς σε μια αμφίδρομη σχέση και επικοινωνία.

Απλά τραγούδια, μουσικά κομμάτια και στυλ μπορούν να χρησιμοποιηθούν με ελαστικότητα έτσι ώστε να συμβαδίζουν με τη διάθεση αλλά και τις κλινικές και αναπτυξιακές ανάγκες του θεραπευόμενου.

Σε ποιους τομείς είναι ευεργετική η μουσικοθεραπεία στα παιδιά με αυτισμό; 
■ Ενθαρρύνει την ανάπτυξη της επίγνωσης και της επαφής με τον εαυτό, οδηγώντας σε μια πιο ‘εξωστρεφή’ κοινωνική συμπεριφορά.

■ Διεγείρει και αναπτύσσει την επικοινωνιακή χρήση της φωνής και των προ-λεκτικών διαλόγων με ένα άλλο άτομο, εδραιώνοντας το νόημα και τη σχέση τα οποία συνοδεύουν την ανάπτυξη του λόγου.

■ Αυξάνει την ανεκτικότητα του παιδιού στον ήχο.

■ Αναπτύσσει την ανεκτικότητα και ικανότητα του παιδιού για αμφίδρομη επικοινωνία.

■ Προσφέρει την ευκαιρία για κοινή εστίαση της προσοχής του παιδιού μαζί με ένα άλλο άτομο καθώς και άλλες συναισθηματικές ανάγκες που καλύπτονται κατά τη θεραπευτική διαδικασία.

■ Μπορεί επίσης να βοηθήσει τους γονείς των παιδιών με αυτισμό, βελτιώνοντας τις σχέσεις μεταξύ γονιών και παιδιού και αναπτύσσοντας θετικές αλληλεπιδράσεις.

Έχει λοιπόν πολλά να προσφέρει η μουσικοθεραπεία στα παιδιά με αυτισμό. Η μουσικοθεραπεία, ως ολιστική παρέμβαση, βλέπει τα παιδιά με αυτισμό ως ένα όλον. Στοχεύει στην ανάπτυξη δεξιοτήτων και βελτίωση λειτουργιών που σχετίζονται με το σώμα αλλά και το πνεύμα. Όσο πιο νωρίς γίνει η διάγνωση και η παρέμβαση ενός παιδιού με αυτισμό, τόσο το καλύτερο για τη μετέπειτα ανάπτυξή του.

Τα παιδιά με αυτισμό αντιμετωπίζουν ιδιαίτερη δυσκολία στις επικοινωνιακές και κοινωνικές δεξιότητες που έχουν προαναφερθεί. Η μουσικοθεραπεία, ως μη-απειλητική παρέμβαση, έχει τη δυνατότητα να αφυπνίσει και να επαναπροσδιορίσει αυτές τις λειτουργίες μέσα από το παιχνίδι, τη δημιουργία, τη δραματικότητα και την έκφραση.

Πηγή πληροφοριών: Newsitamea

(Εργασία: Ιφιγένεια)

Ιστορία του χορού (εργασία σε εξέλιξη)

ΧΟΡΟΣ!!

ΟΡΙΣΜΟΣ: Ο χορός είναι μορφή καλλιτεχνικής και αθλητικής έκφρασης η οποία γενικά αναφέρεται στην κίνηση του σώματος, συνήθως ρυθμική και σύμφωνη με τη μουσική.

Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας μέσω του σώματος. Έτσι μπορούν να εκφραστούν διάφορα συναισθήματα  και να ειπωθούν διάφορες ιστορίες , άλλες χαρούμενες και άλλες θλιβερές ή και τραγικές.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑΝ ΙΣΤΟΡΙΑ:

Ο χορός κατά πάσα πιθανότητα είναι η πρώτη μορφή έκφρασης στην οποία επιδόθηκε ο άνθρωπος.

Για τους πρωτόγονους ανθρώπους ο χορός είχε μορφή τελετουργίας και αποσκοπούσε στην επαφή με τις θεότητές τους και στην εύνοιά τους για την εξασφάλιση της καλής συγκομιδής, για την εκπλήρωση μιας επιθυμίας τους ή για την θεραπεία τους από κάποια ασθένεια.

Η χριστιανική εκκλησία αντιμετώπιζε τον χορό ως ένα είδος αμαρτίας αφού πρόβαλλε σε μεγάλο βαθμό το σώμα.

Ο ΧΟΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ:

Η τέχνη του χορού άκμαζε εκείνη την εποχή και κατείχε σημαντική θέση στο πολιτισμικό γίγνεσθαι  και στο θρησκευτικό τελετουργικό της εποχής. Ο χορός στην αρχαία Ελλάδα ήταν άμεσα συνδεδεμένος με τη μουσική και την ποίηση. Υπήρχε μάλιστα η πεποίθηση ότι ο χορός είναι μια ευκαιρία παρεμβολής της θεϊκής φύσης στα ανθρώπινα πράγματα.

Ο ΧΟΡΟΣ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ:

Σε όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα ο χορός ήταν υπό διωγμό γεγονός που ενίσχυσε τον αφορισμό τους από την εκκλησία , εκτός από τους κυκλικούς χορούς που ήταν αποδεκτοί.

Ο ΧΟΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ:

Ο χορός εμφανίζεται ξανά στην κοινωνική ζωή την εποχή της αναγέννησης , όπου αποτελεί τρόπο επικοινωνίας. Πρωταγωνιστεί στις αυλές των βασιλιάδων στη διάρκεια  των εορτών που διοργάνωναν οι ευγενείς για πολιτικούς λόγους για να γιορτάσουν κάποιο γάμο ή για να επιδείξουν τον πλούτο και τη δύναμή τους.

 Οι αριστοκράτες και τα μέλη της βασιλικής οικογένειας χόρευαν στις αίθουσες και τους κήπους των ανακτόρων τους. Ο χορός βοηθούσε στην ανάπτυξη των κοινωνικών σχέσεων στην Αυλή.

Ένας από τους γνωστότερους δασκάλους της εποχής ήταν ο Γκουλιέλμο Εμπρέο ντα Πέζαρο, που στο έργο του η τέχνη του χορού,  τον 15^ο αιώνα κωδικοποιούσε τις έξι αρετές ενός άριστου χορευτή: το μέτρο, η κίνησή του στο χώρο, η μνήμη, ο αέρας» και η κίνηση του σώματός του

Η ίδρυση της  πρώτης σχολής  χορού για ευγενείς , που ιδρύθηκε το 1545 στο Μιλάνο ,συνέβαλε σημαντικά στη διάδοση του επαγγελματικού χορού. Στη σχολή αυτή, μάλιστα, εκπαιδεύτηκαν οι πρώτοι σπουδαίοι επαγγελματίες χορευτές και χορογράφοι, ανάμεσα στους οποίους ο Μπαλτασαρίνο ντε Μπελτζογιόζο.

Το 1661 ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ ίδρυσε την Βασιλική Ακαδημία χορού και το 1672 την Εθνική Σχολή χορού. Ο πρώτος διευθυντής, μάλιστα, της σχολής, Σαρλ Λουί Μποσάμπ, κατέγραψε τα βήματα και τις 5 ποζισιόν των ποδιών, καθώς και τη χρήση του αν ντεόρ που αποτελεί τη βάση του κλασικού χορού.

Με τους πρώτους επαγγελματίες χορευτές, ο χορός πέρασε από τις Αυλές στο θέατρο. Σε αυτό συνέβαλε και ο ιταλικής καταγωγής συνθέτης Ζαν-Μπατίστ-Λουλί, ο οποίος διορίστηκε διευθυντής της μουσικής ακαδημίας.

Το 1681 παρουσιάστηκε ο Θρίαμβος της αγάπης, το πρώτο μπαλέτο στο οποίο συμμετείχαν επαγγελματίες χορεύτριες, μέχρι τότε όλους τους γυναικείους ρόλους υποδύονταν άντρες. Έτσι γεννήθηκε ο πραγματικός ανταγωνισμός ανάμεσα στους χορευτές και τις χορεύτριες, υποχρεώνοντας τους σολιστ να επινοούν όλο και πιο σύνθετα βήματα προκειμένου να διακριθούν.

18^ος αιώνας:

Το 18^ο αιώνα οι άνθρωποι ένιωσαν την ανάγκη να συνδέσουν μια ιστορία με τη χορογρφία την οποία θα μπορούσαν να παρακολουθήσουν οι θεατές. Την ίδια περίοδο οι χορεύτριες, που είχαν διδαχτεί το επάγγελμα στις ακαδημίες, είχαν μεγαλύτερη ζήτηση από τους χορευτές και ο χορός άρχισε να διαδίδεται.

Συμβαδίζοντας με την τάση του Διαφωτισμού για οργάνωση της γνώσης, ο δάσκαλος χορού Ραούλ Οζέ Φεγιέ δημοσίευσε δύο δοκίμια –Χορογραφία και Η Τέχνη της Περιγραφής του Χορού- , στα οποία εξηγούσε τις πέντε βασικές ποζσισιόν και πολλά βήματα ανάμεσα στα οποία το πλιέ, το γκλισέ, το καμπριόλ, προτείνοντας ένα σύστημα καταγραφής των χορογραφιών.

Το 1760 ο Ζαν Ζορζ Νοβέρ δημοσίευσε το δοκίμιο Επιστολές για τον Χορό, στο οποίο υπογράμμισε τον έντονο δεσμό μεταξύ χορού, μουσικής και σκηνογραφίας και αποδοκίμασε τη χρήση δύσχρηστων κουστουμιών και των παπουτσιών με ψηλό τακούνι.

20^ος αιώνας:

Ο χορός αναγεννήθηκε χάρη σε έναν σπουδαίο κυνηγό ταλέντων τον Σεργκέι Ντιαγκίλεφ. Η καλλιτεχνική ευφυΐα του σε συνδιασμό με την αγάπη του για τον χορό, του επέτρεψαν να συσπειρώσει ιδιαίτερα ταλαντούχους καλλιτέχνες όλων των κλάδων: χορογράφοι, χορευτές, συνθέτες, ζωγράφοι και σκηνογράφοι.

Χάρη στην κρατική μέριμνα, αλλά κυρίως χάρη σε μια ομάδα σπουδαίων καλλιτεχνών, ο Ντιαγκίλεφ κατόρθωσε να κάνει γνωστά τα ρωσικά μπαλέτα του σε ολόκλητη την Ευρώπη και την Αμερική. Στν ομάδα του ανήκαν πολλοί γνωστοί χορευτές όπως: Βασλάφ Νιζίνσκι, Άννα Πάβλοβα κτλ.

Οι μεγάλες αλλαγές που προέκυψαν από την ομάδα των ρωσικών μπαλέτων προκάλεσαν ποικίλες αντιδράσεις στο κοινό.

Η στάση του σώματος του χορευτή ,που ήταν στραμένο πρπς τα μέσα και με τα πόδια γυρισμένα προς το εσωτεικό , είναι  ένα μόνο παράδειγμα τβν καινοτομιών που εισήγαγε η ομάδα. Επιπλέον ώθησε τους χορογράφους και τους συνθέτες να συνεργάζονται για τη δημιουργία νέων μπαλέτων υπογραμμίζοντας το θεσμό της μουσικής με το χορό.

Στα χρόνια που ακολούθησαν και κατά τη διάρκεια του 20^ου αιώνα, ο σύγχρονος χορός εξελίχθηκε και προέκυψαν πολλά νέα ρεύματα.

Ο λεγόμενος σύγχρονος χορός χρησιμοποιεί διαφορετικές τεχνικές και μορφές έκφρασης από το κλασικό χορό, και προτείνει νέες κινήσεις που βασίζονται στι; Αρχές των κοιλιακών συσπάσεων, όπως παρατηρούμε, για παράδειγμα, στην τεχνικλη της Μάρθα Γκράχαμ, της διάσημης αμερικανίδας χορεύτριες, που θεωρείται μητέρα του σύγχρονου χορού.

Οι σημερινοί χορογράφοι, απαλλαγμένοι από την αυστηρότητα των τεχνικών του κλασικού μπαλέτου εμπνέονται όλο και πιο ελεύθερα από διάφορα είδη και στυλ χορού, ώστε να επινοούν καινούριες κινήσεις δίνοντας πάντα έμφαση στην έκφραση των συναισθημάτων.

(Εργασία: Λυδία, Μαρία)

Η θεραπεία του αυτισμού μέσω της Θεατροθεραπείας (εργασία σε εξέλιξη)

Η θεραπεία του αυτισμού μέσω της  Θεατροθεραπείας

Η  θεατροθεραπεία είναι μια μορφή θεραπείας που απευθύνεται  σε  όλους μας και κατά κύριο λόγο στα παιδιά με αυτισμό!Αυτό επειδή τα παιδιά με αυτισμό είναι κλεισμένα στον εαυτό τους. Μέσω της θεατροθεραπείας τα παιδιά περνούν από πολλές δοκιμασίες  οι οποίες στοχεύουν στην τόνωση της αυτοπεποίθησης τους. Επιπρόσθετα  η θεραπεία αυτή βοηθά στη σωστή και υγιή φιλία αλλά στην αντίληψη και την έκφραση των συναισθημάτων τους με αποτέλεσμα να παρακολουθούν και να συμμετέχουν με επιτυχία σε μια συζήτηση που θα αναπτύσσεται με εποικοδομητικό διάλογο. http://www.diakonima.gr

Το υψηλής ποιότητας θέατρο χαρίζει προσωπική ευχαρίστηση και ευκαιρία για δημιουργία νέων εικόνων και αφηγήσεων για τον κόσμο σπώντας την τροχοπέδη της γλώσσας και θέτοντας προβληματισμούς. «Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας». ΜcDonnell, B. &  Shellard, D. (2006). Social impact study of UK theatre,  Arts Council England.

Χάρις Καρνέζη

(Γνωστικό Συμπεριφορικό Δράμα)

Η Δρ. Χάρις Καρνέζη προτείνει μία πρωτοποριακή μέθοδο για την θεραπεία του αυτισμού μέσω της θεατρικής έκφρασης. Η επιστήμονας και ηθοποιός, ανακάλυψε ότι οι στόχοι του θεάτρου ταιριάζουν με τις ανάγκες των αυτιστικών παιδιών , αντιλέγοντας στην άποψη ότι ο αυτισμός δεν επιτρέπει στα άτομα να έχουν κοινωνικές σχέσεις και δραστηριότητες.

Η νέα μέθοδος προέκυψε όταν ανέλαβε, κατά το διδακτορικό της, να κάνει θέατρο σε μια ομάδα παιδιών με σύνδρομο Ασπεργκερ και κατάφερε να θεραπεύσει ένα παιδί που ήταν στο φάσμα του αυτισμού.

 Το μοντέλο της ονομάζεται Γνωστικό Συμπεριφορικό Δράμα (Cognitive Behaviour Drama-CBD), το οποίο συνδυάζει για πρώτη φορά μεθόδους της ψυχολογίας για παιδιά στο φάσμα του αυτισμού, όπως η γνωστική και κυρίως η συμπεριφορική, με την τέχνη του θεάτρου. Το σημείο τομής του θεάτρου με τον αυτισμό βρίσκεται στην φύση του αυτισμού. Καθώς βασική αδυναμία των παιδιών είναι να μπουν στη θέση των άλλων, να κατανοήσουν πως αισθάνονται και να ανταποκριθούν με ευαισθησία στις ανάγκες τους, το θέατρο απαιτώντας την κατανόηση των σχέσεων, και την ανακάλυψη και την εξέλιξη των εκφραστικών μέσων του καθένα, δρα θεραπευτικά. Η  μέθοδος αυτή βασίζεται στο θέατρο αλλά δεν είναι απαραίτητο να αναφέρετε  μόνο σε παιδιά με αυτισμό αλλά και σε εκπαιδευτικούς οι οποίοι αναζητούν τρόπους για να προσεγγίσουν τους μαθητές τους έτσι ώστε οι μαθητές να κατανοούν και όχι να αναπαράγουν άσκοπα γνώσεις. http://tvxs.gr/news

(Εργασία: Βασίλης Καμπύλης)